ಹೊಸ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು – ಹಳೆಯ ಪದ್ಧತಿಗಳು?

ಭಾರತೀಯ ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೊಸ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಿಗೆ ಪರವಾನಗಿ ಕೊಡುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ನೀತಿಯನ್ನ ಪ್ರಕಟಮಾಡಿದೆ. 1969ರಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿಗೆ ಹಾಗೂ 1975ರಲ್ಲಿ ಎರಡನೆಯ ಕಂತಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳ ರಾಷ್ಟ್ರೀಕರಣದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬಹುತೇಕ ಸರಕಾರೀ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿಯೇ ಇತ್ತು. ಇದರಿಂದಾದ ಉಪಯೋಗಗಳು ಅನೇಕ. ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಸರಕಾರಿ ಸುಪರ್ದಿನಲ್ಲಿದ್ದದ್ದರಿಂದ ಸಾಮಾಜಿಕ ವಿತ್ತೀಕರಣ, ಕೃಷಿಗೆ, ಬಡವರಿಗೆ ಅಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ವವಸ್ಥೆಯಿಂದ ವಿತ್ತೀಯ ಸೇವೆಗಳು ಲಭ್ಯವಾದುವು.

ಆದರೆ ಸರಕಾರೀ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಖಾಸಗೀ ರಂಗದಿಂದ ಯಾವುದೇ ಪೈಪೋಟಿಯಿಲ್ಲದೆಯೇ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದುವು. 1991ರ ಉದಾರೀಕರಣದ ನೀತಿಯ ಫಲವಾಗಿ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಖಾಸಗೀ ವಲಯಕ್ಕೂ ತೆರೆವ ನೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ್ದಾಯಿತು. 1993ರಲ್ಲಿ ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಖಾಸಗೀ ರಂಗದಲ್ಲಿನ ಹೊಸ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳ ಮೊದಲ ನೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿತು. ಆ ಹಂತದಲ್ಲಿ ನೀಡಿ-ಸ್ಥಾಪಿತವಾದ ಹತ್ತು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಲ್ಲಿ ಇಂದು ಆರು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಮಾತ್ರ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿವೆ. 2001ರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆರಡು ಖಾಸಗೀ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಸ್ಥಾಪಿತಗೊಂಡವು. ಈಗ ಇನ್ನೊಂದಿಷ್ಟು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಿಗೆ ಪರವಾನಗಿ ನೀಡುವುದಕ್ಕಾಗಿ ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ನೀತಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿದೆ.

ಒಂದು ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳನ್ನು ಮಿಕ್ಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ನಿಗಾದಿಂದ ನೋಡಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಹಲವು ಕಾರಣಗಳಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಕಿಂಗ್ ಫಿಶರ್ ಏರ್ಲೈನ್ಸ್ ಕಾಂಡವನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಆ ಕಂಪನಿಯ 2011-12ರ ಲೆಕ್ಕಪತ್ರದ ಪ್ರಕಾರ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮೂಲಧನ ಸುಮಾರು ರೂ.1100 ಕೋಟಿಗಳು. ಆ ಮೊತ್ತದಲ್ಲಿ ಆ ಕಂಪನಿಯನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಲ್ಯ ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದವರ ಹೂಡಿಕೆ ಸುಮಾರು ರೂ.300 ಕೋಟಿಗಳು. ಬ್ಯಾಂಕು ವಿತ್ತೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಹೂಡಿಕೆ ಸುಮಾರು ರೂ. 650 ಕೋಟಿಗಳು. ರೂ.150 ಕೋಟಿಗಳು ಇತರ ಮೂಲಗಳಿಂದ ಹೂಡಿಕೆಯಾಗಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಈ ರೂ. 1100 ಕೋಟಿಗಳ ಮೂಲಧನದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಆ ಕಂಪನಿ ರೂ.5800 ಕೋಟಿ ದೀರ್ಘಕಾಲಿಕ ಸಾಲವನ್ನೂ ರೂ.2400 ಕೋಟಿ ಅಲ್ಪಕಾಲಿಕ ಸಾಲವನ್ನೂ ಎತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಕಂಪನಿ ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಆರ್ಜಿಸಿದ ನಷ್ಟ ಸುಮಾರು ರೂ. 2,300 ಕೋಟಿಗಳು. ಮೇಲಾಗಿ ಸುಮಾರು ರೂ.5,300 ಕೋಟಿಗಳ ಹಳೆಯ ನಷ್ಟಗಳೂ ಇವೆ! ಅಂದರೆ ಮಲ್ಯರ ರೂ.300 ಕೋಟಿ, ಹೂಡಿಕೆದಾರರು ನೀಡಿರುವ ಇತರೆ ಮೊತ್ತ ಎಲ್ಲವೂ ಕರಗಿ ಈಗ ಆ ಕಂಪನಿ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು, ವಿತ್ತೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಸಾಲವನ್ನು ಮರುಪಾವತಿಸಲಾಗದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಯಾರ ಹಣ ಎಷ್ಟು ನಷ್ಟಗೊಂಡಿದೆ ಎಂದು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದಾಗ ಮಲ್ಯರ ನಷ್ಟ ಸುಮಾರು ರೂ.300 ಕೋಟಿಗಳು, ಆ ಕಂಪನಿಗೆ ಸಾಲ ನೀಡಿರುವ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ನಷ್ಟ ಸುಮಾರು ರೂ.8,000 ಕೋಟಿರೂಪಾಯಿಗಳು! ಇನ್ನೂ ಮಿಗಿಲಾಗಿ 650 ಕೋಟಿ ಮೂಲಧನದ ನಷ್ಟವೂ ಭಾರತೀಯ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಆಗಲಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ರೊಕ್ಕವನ್ನು ಮಲ್ಯರ ಖಾಸಗೀ ಆಸ್ತಿಯಿಂದ ವಸೂಲು ಮಾಡಬಹುದಾದರೂ – ಒಟ್ಟಾರೆ ನಷ್ಟ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯದ್ದೇ ಎನ್ನುವುದು ವಿದಿತ.

ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ನಷ್ಟ ಎಂದರೇನು? ಒಂದು ಬ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿ ಸರಕಾರ ಅಥವಾ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಮಾಲೀಕರು ಒಂದಿಷ್ಟು ಮೂಲಧನವನ್ನು ಹೂಡುತ್ತಾರೆ. ಆ ಮೂಲಧನದ ಎಂಟರಿಂದ ಹತ್ತುಪಟ್ಟು ಠೇವಣಿಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ-ನಿಮ್ಮಂತಹ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಂದ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಅಧಿಕಾರ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಿಗಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ರೂ.8,000 ಕೋಟಿ ಸಾಲಕೊಟ್ಟರೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನಂಶ ಹಣ ಠೇವಣಿದಾರರದ್ದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಕಿಂಗ್ ಫಿಶರ್ ನಂತಹ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಸಾಲ ನೀಡಿ ನಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸಿ – ಅದನ್ನು ಇತರ ಮೂಲಗಳಿಂದ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೇ ಹೋದರೆ – ತಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಆ ನಷ್ಟದ ಬಹುಭಾಗವು ಠೇವಣಿದಾರರದ್ದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ-ನಮ್ಮ ಅಷ್ಟೂ ಠೇವಣಿಗಳಿಗಿರುವ ವಿಮೆ ಕೇವಲ ಪ್ರತೀ ಠೇವಣಿದಾರನಿಗೆ ರೂ.1 ಲಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಕಿಂಗ್ ಫಿಶರ್ ಕಂಪನಿ ಕುಸಿದದ್ದರಿಂದ ಕಂಪನಿಯ ಮಾಲೀಕರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಠೇವಣಿದಾರರಿಗೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ನಷ್ಟ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ತಾಂತ್ರಿಕ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಒಂದು ಬ್ಯಾಂಕು ದಿವಾಳಿ ತೆಗೆದು ಎತ್ತಂಗಡಿಯಾದರೆ ಆ ನಷ್ಟವನ್ನು ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೂಡಿಕೆದಾರರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಠೇವಣಿದಾರರೇ ಹೊರಬೇಕು.

ಆದರೆ ನಿಜಕ್ಕೆ ಹಾಗಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳಿವೆ. ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ನಮ್ಮ ಧನವನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಇಡಬಹುದಾದ ಸ್ಥಳ ಎನ್ನುವ ಸರ್ವವ್ಯಾಪೀ ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ. ಆ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡುವುದು ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಕರ್ತವ್ಯ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಮಿಕ್ಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ನಿಗಾವನ್ನು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳ ಮೇಲೆ ಇಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಅನೇಕಾನೇಕ ಜನರ ಸಣ್ಣ ಉಳಿತಾಯದ ಮೊತ್ತಗಳು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು, ತನ್ಮೂಲಕ ಸಾಲ ಪಡೆವ ಉದ್ಯೋಗಪತಿಗಳ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿತನದಿಂದಾಗಿ ನಮಗರಿವಲ್ಲದೆಯೇ ನಷ್ಟವಾಗಬಹುದು. ಕಾನೂನು-ತಾಂತ್ರಿಕತೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಮೇಲಿರುವ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡುವಂತೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಡೆಯಿಸುವುದು ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಕರ್ತವ್ಯ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ದೊಡ್ಡ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ವಿಫಲವಾಗಲು ಸರಕಾರಗಳು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆ ಟೂ ಬಿಗ್ ಟು ಫೇಲ್ ಎನ್ನುವ ಸೂತ್ರದಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ನೆನಪಿಡಬೇಕಾದ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಚಾರ – ಒಂದು ಬ್ಯಾಂಕ್ ವಿಫಲಗೊಂಡರೆ ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ಅದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗಿರದೇ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಲ್ಲೋಲವನ್ನುಂಟು ಮಾಡಬಹುದು. ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಸೇರಿದ ನದಿ-ಕಾಲುವೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೇ ವಿಷ ಸೇರಿದರೂ ಇಡೀ ಜಲವ್ಯವಸ್ಥೆಗೇ ಆ ನಂಜು ಹರಡುವಂತೆ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಬೆಸೆದೇ ಹಬ್ಬಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಖಾಸಗೀ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಬಂದರೂ ಅದರ ಅಂತಿಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕು – ಸರಕಾರದ ಮೇಲೆಯೇ ಅಧಿಕವಾಗಿ ಇರುತ್ತದೆ.

1993ರಲ್ಲಿ ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ನೀಡಿದ ಪರವಾನಗಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಬೇರೆ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳೊಂದಿಗೆ ಬೆಸೆದು ಹೋದುವು. ಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಫ್ ಪಂಜಾಬ್ ಎನ್ನುವ ಬ್ಯಾಂಕು ಸೆಂಚೂರಿಯನ್ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಜೊತೆ ವಿಲೀನಗೊಂಡಿತಾದರೂ, ವಿಲೀನಗೊಂಡ ಸೆಂಚೂರಿಯನ್ ಬ್ಯಂಕ್ ಆಫ್ ಪಂಜಾಬ್ ಕೂಡಾ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಎಚ್.ಡಿ.ಎಫ್.ಸಿ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಜೊತೆಗೆ ಮರುವಿಲೀನ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲೇ ಟೈಂಸ್ ಬ್ಯಾಂಕನ್ನು ಅದೇ ಎಚ್.ಡಿ.ಎಫ್.ಸಿ ಬ್ಯಾಂಕು ವಿಲೀನ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಗ್ಲೋಬಲ್ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಬ್ಯಾಂಕು ತನ್ನ ಮಧ್ಯದ ಹೆಸರಾದ ಟ್ರಸ್ಟ್ (ನಂಬುಗೆ)ಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಮೋಸ-ದಗಾದ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದಾಗ ಅದನ್ನು ಸರಕಾರೀ ಬ್ಯಾಂಕಾದ ಓರಿಯಂಟಲ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಫ್ ಕಾಮರ್ಸ್ ಜೊತೆಗೆ ವಿಲೀನ ಮಾಡಿದ್ದಾಯಿತು. ಹೀಗೆ ನಾಲ್ಕು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಠೇವಣಿದಾರರಿಗೆ ಯಾವ ನಷ್ಟವೂ ಆಗಲು ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ.

ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ವಿಫಲಗೊಂಡದ್ದನ್ನು ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡೇ ಜಾಗರೂಕವಾಗಿ ಹೊಸ ಪರವಾನಗಿಯನ್ನು ನೀಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಸರಕಾರದ ಒತ್ತಡದ ಮೇರೆಗೆ ಉದ್ಯೋಗಪತಿಗಳೂ ಅವರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೂ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳನ್ನು ತೆರೆಯಬಹುದಾದ ಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ನೀತಿ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಉದ್ಯೋಗಪತಿಗಳನ್ನು ವಿತ್ತೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನೂ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ಇಡುವುದೇ ಒಳ್ಳೆಯ ನೀತಿಯೆಂದು ಜೋಸಫ್ ಸ್ಟಿಗ್ಲಟ್ಸ್ ಒಳಗೊಂಡು ಅನೇಕರು ಮಂಡಿಸಿದ್ದರೂ, ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ ಹಠಕ್ಕೆ ರಿಜರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಮಣಿದು ಹೊಸ ನೀತಿಯಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗಪತಿಗಳಿಗೆ ಬ್ಯಾಂಕನ್ನು ತೆರೆಯುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿದೆ.

ಮೇಲೆ ಚರ್ಚಿಸಿದ ಉದಾಹರಣೆಯಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗಪತಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ವಿತ್ತೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಯಾದ ಬ್ಯಾಂಕನ್ನೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ – ಠೇವಣಿದಾರರ ನಂಬಿಕೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಹಣಕ್ಕೆ ಯಾವ ಗತಿ ಆಗಬಹುದಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಯೋಚಿಸಿನೋಡುವ ಅವಕಾಶ ನಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ತಮ್ಮ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಸಹಯೋಗಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಹರಿಯಬಿಡುವ, ಆನಂತರ ಅದರ ನಷ್ಟದಿಂದಾಗಬಹುದಾದ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಲೇ ಈ ನೀತಿಯನ್ನು ನಾವು ಅನುಮಾನದಿಂದ ನೋಡಬೇಕಿದೆ.

ಹಳೆಯ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳೇ ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಪಾರವನ್ನು ಬೆಳೆಯಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಬೇಕೇ? ಅದರಿಂದ ಆಮ್ ಜನತಾಗೆ ಲಾಭವೇನು? 1993ರಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಖಾಸಗೀರಂಗದ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಿಗೆ ಪರವಾನಗಿ ನೀಡಿದಾಗ ಅವು ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಹಲವು ಹಳೆಯ ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸಿ ಉತ್ತಮಗೊಳಿಸಿದ್ದುವು. ಖಾಸಗೀ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಉತ್ತಮ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಆಧಾರವಾಗಿ ಏರ್ಪಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದುವಾದ್ದರಿಂದ ತಾಂತ್ರಿಕತೆಯು ತ್ವರಿತಗತಿಯಿಂದ ಬೆಳೆಯಿತು. ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ಸರಕಾರೀ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು, ಅವುಗಳ ಸೇವೆಯ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಮೇಲೂ ಆಯಿತು. ಖಾಸಗೀ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಹೊಸ ವಿತ್ತೀಯ ಸೇವೆಗಳನ್ನು ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಒದಗಿಸಿ, ಹೊಸತನ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ತಂದುವು.

ಆದರೆ ಈ ನೀತಿ – ತಾಂತ್ರಿಕತೆಯಿಂದ ಸಣ್ಣ ಠೇವಣಿದಾರರಿಗೆ, ಚಿಕ್ಕ ಸಾಲ ಪಡೆಯುವವರಿಗೆ, ಬಡವರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿತ್ತೀಯ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು ಉಂಟಾಗಿಲ್ಲ. ಹೊಸ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳ ನೀತಿಪತ್ರದ ಕರುಡಲ್ಲಿ ಬಡವರನ್ನು ವಿತ್ತೀಯ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಹೊಸಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಆಲೋಚಿಸಬೇಕೆಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈಗ ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುವ ಅಂತಿಮ ನೀತಿಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಬಡಗ್ರಾಹಕರನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಮರುರೂಪಿಸಬಹುದೆನ್ನುವ ಸವಾಲು ಇಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಹೊಸ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಈಗಾಗಲೇ ಇರುವ ಖಾಸಗೀ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳ ಶಾಖೆಗಳಂತೆ ಕಾಣಬಹುದು. ಹೊಸ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಿಂದ ಮೂಲಭೂತ ಬದಲಾವಣೆಯ ಅಪೇಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಯಾವ ಈ ನೀತಿಯಿಂದ ಯಾವ ಉಪಯೋಗವೂ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದೇ ಹೇಳಬೇಕು.

26 ಫೆಬ್ರವರಿ 2013